‘Een passende baan, geen liefdadigheidswerk’
Onze jobcoaches zorgen er dagelijks voor dat ruim 700 mensen aan het werk blijven bij ruim 200 regionale werkgevers. Een jobcoach zet door, weet veel en is betrokken. In dit blog lees je over hun ervaringen op de werkvloer.
Jochem Overbeek werkt sinds 2008 als jobcoach bij AM match. Hij zorgt ervoor dat tientallen mensen uit de participatiedoelgroep een passende baan hebben én houden. Jochem: ‘Ik ga op zoek naar een plek waar iemand happy is én beloond wordt naar waarde.’
Herbemiddeling is één van de kerntaken van een jobcoach. Jochem: ‘Wat dat is? Medewerkers die hun baan verliezen verder helpen. Ik kom doorgaans twee soorten situaties tegen: kandidaten die hun baan kwijt raken doordat de maximale contractduur is bereikt. Of omdat ze niet op hun plek zitten. De verhouding tussen die twee situaties is ongeveer 80% en 20%. Door de coronacrisis is het baanverlies groter, waardoor ik meer bezig ben met herbemiddelen. In deze periode ben ik met zo’n 5 tot 10 bemiddelingen tegelijk bezig, en zo’n proces duurt vaak twee maanden.
Als jobcoach werk je ook veel samen met de werkgever. ‘Het succes van een plaatsing hangt ook af van de begeleiding. Ik adviseer werkgevers om te beginnen met de ‘gebruiksaanwijzing’ van iemand te lezen. Dat lukt alleen als je je medewerker goed leert kennen en in contact blijft. Alleen dan kun je mensen verder helpen.’
Vinger aan de pols
Ondertussen houdt Jochem ook vinger aan de pols bij zijn andere medewerkers. ‘Ik check geregeld hoe het gaat. Als ze eenmaal op een goede plek zitten, wil ik ze er zo lang mogelijk houden.’ Omgekeerd komt ook wel eens voor: dat Jochem juist zelf een herbemiddeling voorstelt. Jochem: ‘Een jonge medewerker met autisme liep vast op zijn werkplek. Het was op zich een prima werkplek – passend bij zijn vaardigheden – maar hij snapte de cultuur en het soort humor niet. Als we in gesprek waren, kwamen steeds dezelfde dingen terug. Samen hebben we toen geconcludeerd dat we de stekker eruit moesten trekken. Het mooie was dat ik hem al een week later een soortgelijke functie kon aanbieden. Ditmaal bij een bedrijf, waar hij heel goed bleek te aarden.
Soms moet je als jobcoach de moeilijke keuze opbrengen: misschien is het beter om te stoppen. Voorwaarde is wel dat je een goede band hebt opgebouwd.’
Mensgericht en zakelijk
Jochem doet dit werk heel mensgericht en tegelijk zakelijk en professioneel. Jochem: ‘Ik verplaats me zoveel mogelijk in iedereen, zonder te veel in alles mee te gaan. Het moet uiteindelijk een passende baan worden, geen liefdadigheidswerk.’ Hij maakt zich er daarom ook hard voor dat mensen beloond worden naar waarde. ‘Mijn missie is nog niet volbracht als iemand alleen happy is op zijn werk. Het liefst zie ik dat er dan ook nog een vast contract met marktconform salaris uitrolt, dan ben ik pas echt blij.’
Voor Jochem is het dankbare van jobcoaching dat je werkt met mensen die, buiten hun eigen schuld om, op achterstand staan. ‘Je biedt deze mensen perspectief. Je zorgt dat ze goed terecht komen en telkens een stapje verder komen. Zo vinden ze weer aansluiting bij de maatschappij en economische zelfstandigheid. Kijk, als jobcoach faciliteer ik alleen maar. De mensen doen het uiteindelijk zélf. Als ik ergens trots op kan zijn in mijn werk, dan zijn het de medewerkers.’