‘Zien wat wél lukt, maakt gelukkiger’
Een AM match jobcoach zet door, weet veel en is betrokken. Onze jobcoaches zorgen er dagelijks voor dat ruim 700 mensen aan het werk blijven bij ruim 200 regionale werkgevers. In dit blog lees je over hun persoonlijke ervaringen op de werkvloer, dit keer: Eefje Buisman.
Eefje Buisman is jobcoach met een HR-achtergrond in verzuim. Die kennis komt geregeld van pas. Eefje: ‘Goed omgaan met ziekte en tegenslag, is een belangrijk onderdeel bij jobcoaching.’ Extra relevant nu een deel van haar medewerkers door de coronacrisis werkloos op de bank is beland. Met haar positieve kijk op het leven weet ze vaak vindingrijke oplossingen te bedenken.
Eefje kon gerust met pensioen, maar koos daar niet voor. Eefje: ‘Ik heb mij jarenlang beziggehouden met het verzuim bij AM match. De laatste vier jaar vulde ik daarnaast een aantal uren met jobcoaching. Na mijn pensioengerechtigde leeftijd heb ik ervoor gekozen als jobcoach verder te gaan. Het is breder en ik ontmoet vaker blije mensen voor wie ik iets kan betekenen. Ik kijk altijd naar wat wél kan en leg de nadruk op het positieve. Stel, je kunt niet meer lopen, ga je dan thuis op de bank zitten, of zie je wat wel lukt? Soms kun je thuiswerken, of regelen we vervoer en werkzaamheden die je zittend kunt doen.’
Hoogwerker in het zorgcentrum
Hoe is haar werk veranderd door de coronacrisis? Eefje: ‘Ik ben gewend mensen persoonlijk te spreken en dat moet nu allemaal telefonisch. In het begin belde ik iedereen wekelijks op om te vragen hoe het gaat. Nu keert de rust weer wat meer terug, dat komt ook doordat er duidelijke afspraken zijn.’
Werkzaamheden zijn vaak weggevallen of veranderd door de anderhalvemetermaatschappij. Het biedt volgens Eefje ook kansen om hier vindingrijk mee om te gaan. ‘Eén van mijn medewerkers, Dirk, was verantwoordelijk voor het vervoer van de patiënten van een fysiotherapiepraktijk, maar dit werk lag door corona stil. Dirk is een warm en zorgzaam persoon en hij wilde juist graag meehelpen in het zorgcentrum. Eén van de dingen die hij kon doen, was het contact begeleiden tussen ouderen en hun familie. In het zorgcentrum zijn bezoekkamers ingericht met plastic spatschermen, zodat familie en vrienden langs kunnen komen. Dirk begeleidt deze bezoekjes nu van a tot z. Hij ontvangt de familie en houdt het tijdsschema in de gaten. Als de familie weer vertrekt, maakt hij de kamer brandschoon. Toen het zorgcentrum een hoogwerker had geregeld, zorgde Dirk ervoor dat de juiste mensen op de juiste tijd en plaats aanwezig waren. Zo konden ouderen, soms na weken van isolatie, een praatje met hun geliefden maken. Omdat Dirk zo’n betrokken man is, valt het werk hem emotioneel gezien wel zwaar. Hij ziet van heel dichtbij hoe ouderen onder de coronacrisis lijden en dat laat hem niet koud. Maar hij is blij dat hij iets voor ze kan betekenen.
Voor een andere medewerker die thuis zat vanwege corona kon ik vervangende werkzaamheden regelen. De manager van de zorgorganisatie zocht namelijk iemand om mondkapjes te steriliseren. Na overleg met de cliënt en de manager bleek dat hij dit lichte, zittende werk wel wilde doen. Zo is hij aan de slag gegaan en het bevalt hem nog steeds prima. Hij vindt het fijn om buitenshuis nuttig aan het werk te zijn.’
Extra kwetsbaar
Een medewerker met wie Eefje al jarenlang optrekt, is Fleur. Eefje: ‘Fleur was een van mijn eerste medewerkers. Toen ik haar voor het eerst ontmoette, was ze al dertien jaar in dienst bij een zorgcentrum voor ouderen. Ik kwam er al snel achter dat haar contract was teruggebracht van 30 naar 20 uur, omdat ze kampte met een energietekort. Haar instabiele privésituatie maakte haar extra kwetsbaar. Door mijn verzuimachtergrond informeerde ik naar de achterliggende financiële compensatie voor deze tien uur. Het bleek dat daar geen rekening mee was gehouden. Ik ging hierover in gesprek met de werkgever die haar, na het advies van de arbo-arts, met terugwerkende kracht ziekmeldde. Voor de eerste afspraak bij de arbo-arts ben ik ter ondersteuning met haar meegegaan. Daarna is in overleg met haar nieuwe leidinggevende op een andere locatie een passende werkplek voor haar gevonden en is zij met een verantwoord re-integratieschema uiteindelijk weer 30 uur gaan werken. Privé is de situatie gelukkig ook weer stabiel.
Helaas moest zij zich het afgelopen jaar door haar chronische beperkingen opnieuw ziekmelden. Vanwege corona is er nog steeds geen gesprek geweest over re-integratiemogelijkheden. Ja, dat vind ik dan wel heel frustrerend en verdrietig. Fleur wil ontzettend graag terug naar haar werkplek, ze heeft het er zo naar de zin. Ze is er ook heel geliefd. Aan motivatie dus geen gebrek. Ik gun het haar dan zo en hoop dat het gaat lukken om passend werk te vinden. Ik bel geregeld, zodat ze haar hart kan luchten en om haar te adviseren in het arbotraject, waar ze opnieuw doorheen moet.
Opgeven, daar pieker ik geen moment over. Jobcoaching is een baan waar je geduld en doorzettingsvermogen voor moet hebben. Vaak is het hard werken, gewoon maar doorgaan en positief blijven. Oplossingen zoeken. Vanuit mijn ervaring weet ik ook hoe vaak het dan tóch lukt.’
Om privacyredenen zijn de namen Dirk en Fleur fictief.